Spis treści

• Wstęp
• Zachód – sekularyzacja i modernizacja a kultura Czasu
• Islam – jak powolna sekularyzacja opóźnia modernizację
• Rosja – jak zbyt szybka sekularyzacja hamuje modernizację
• Zakończenie: inni uczestnicy wyścigu
• Summary

Notka z września 2015

Tekst był pisany dziewięć lat temu. Dzisiaj przegrana cywilizacyjna Rosji jest coraz bardziej widoczna. Przegrana ekonomiczna, militarna islamu także.

Ale nie przewidziałem, że ten przegrywający islam zaatakuje Zachód i atak przybierze postać tak banalną jak rzeka muzułmanów płynących do Europy z własną kulturą, odrzucających fundamenty prawne naszej cywilizacji (żądanie respektowania szariatu), negujących równe prawa dla kobiet, domagających się dla siebie europejskiej szczodrości ekonomicznej, importu radykalnych mułłów, zgody na rzekę pieniędzy z Arabii Saudyjskiej na budowę meczetów i tak zwanych centrów kultury muzułmańskiej, które są wylęgarnią fundamentalizmu i fanatyzmu.

Nie przewidziałem, że my – Europejczycy  – okażemy się tak naiwni, tak przesiąknięci relatywizmem kulturowym (wszystkie kultury są równe sobie, nie wolno jednej stawiać wyżej a innej niżej) a więc tak osłabieni w naszej wierze we własne fundamenty cywilizacyjne, że będziemy co i raz ustępować coraz bardziej natarczywym żądaniom społeczności muzułmańskich, które mieszkają w Europie. Także w strachu przed islamskim terroryzmem, który już zawitał do naszych miast.

Czuję się trochę jak cywilizowany Rzymianin spoglądający na brudnych, brutalnych i prymitywnych barbarzyńców, którzy zdobywają kolejne przyczółki mojego imperium. Wtedy opoką cywilizacji, ale w perspektywie kilkuset lat, okazał się Kościół Katolicki. Dzisiaj i on jakby nie widział zagrożenia…

Wszystkim polecam jedną lekturę. To chłodny, beznamiętny opis funkcjonowania społeczności muzułmańskich w Europie zachodniej. Marek Orzechowski „Mój sąsiad islamista”. Wydawnictwo Muza. Do nabycia w wersji papierowej i elektronicznej (epub i mobi). Orzechowski to polski dziennikarz mieszkający w Belgii od kilkunastu lat.

Polecam także portal http://euroislam.pl  Ci ludzie widzą zagrożenia i piszą o nich spokojnie

Ze Wstępu

O tożsamości współczesnego Zachodu w dużym stopniu zadecydował historyczny proces przekształcenia czasu w wartość. Przekształcenie to było efektem trwających przez wieki procesów sekularyzacji i modernizacji. Sekularyzacja uświęciła czas doczesny, modernizacja – czas ekonomiczny. Wzrost wartości czasu doczesnego legł u podstaw jednego z głównych współczesnych priorytetów człowieka Zachodu – dążenia, aby Być-Coraz-Dłużej tu na ziemi. Procesy modernizacyjne, poprzez postęp techniczny i kumulację kapitału, umożliwiają realizację tego dążenia i tworzą własny priorytet odnośnie czasu – przymus bycia i działania coraz szybciej. Przymus szybkości zrodził inne żądanie: Bycia-Coraz-Dłużej-Młodym. Oba żądania Dłużej coraz silniej determinują sposoby wykorzystania zasobów cywilizacyjnych i kierują nas na drogę, która dotyka już granicy wykraczającej poza doczesność. Priorytet Bycia-Coraz-Dłużej, choć mocno zakotwiczony w doczesności, jest bowiem bezkresny i wyznacza horyzont (nie dyskutując czy realny) w Byciu dowolnie długo lub bez końca.

Tak ukształtowana cywilizacja spotyka się z innymi kulturami. Interesuje nas spotkanie z islamem i Rosją, które, podobnie jak Zachód, powiązane są historycznie z religiami teocentrycznymi. Obie te cywilizacje także ulegają sekularyzacji oraz dokonują się w nich procesy modernizacyjne (sfera gospodarki, techniki i nauki). Istotną różnicą jest zachodnia przewaga w poziomie modernizacji oraz radykalnie dalej posunięta sekularyzacja w porównaniu z islamem. W przypadku Rosji sekularyzacja jest także bardzo zaawansowana, ale powstała w wyniku wymuszonego przyspieszenia, co ma brzemienne konsekwencje.

Spójrzmy na spotkanie trzech kultur, w których co prawda zachodzi i proces sekularyzacji i modernizacji, ale w każdej w innym tempie i na różny sposób. Na Zachodzie powstała zdecydowana, agresywna kultura czasu. W pozostałych jest inaczej. Jakie to rodzi konsekwencje?