Skrót

W stale przyspieszającej cywilizacji zachodniej czas stał się dobrem szczególnie cenionym i deficytowym. Gospodarka zachodnia uczyniła go towarem poddanym regułom rynku. Zasoby czasu podlegają racjonalnemu zarządzaniu a kontrola nad nimi jest nową forma władzy.

Pokazane zostały przykłady zarządzania tymi zasobami oraz przykłady wyrobów, którymi obrót oznacza pośredni lub bezpośredni handel czasem. Pokazano i wyjaśniono zależność pomiędzy stopniem wrażliwości na wartości LNS (Lepszy-Nowy-Szybszy, patrz rozdział 1) a postrzeganym stopniem atrakcyjności tych towarów.

Ze względu na istniejącą zależność między wartością czasu ekonomicznego a szybkością procesów cywilizacyjnych, rosnącą wartość czasu można mierzyć rosnącą skalą zasobów przeznaczonych do przyspieszania biegu cywilizacji. Przedstawiony został zarys takiego pomiaru z wykorzystaniem statystyk dotyczących rozwoju technologii informatycznych – kluczowej dziedziny umożliwiającej obecnie przyspieszenie cywilizacyjne.

W głównej części rozdziału został przedstawiony mechanizm powstania w cywilizacji zachodniej dwóch masowych oczekiwań i żądań związanych z rosnącą wartością czasu. Oba coraz silniej determinują procesy alokacji zasobów cywilizacyjnych i stają się przez to coraz istotniejszym elementem kształtującym współczesną tożsamość cywilizacyjną.

Pierwsze z tych oczekiwań jest efektem rosnącej wartości czasu ekonomicznego. Szybka cywilizacja premiuje typy zachowań i cechy osobowościowe spotykane statystycznie częściej wśród ludzi młodych.  Przedstawiony został proces, który przekształcił i umasowił czysto pragmatyczne w swych korzeniach oczekiwanie, by Dłużej-Być-Młodym w wartość autoteliczną, oderwaną od tych instrumentalnych motywacji. Dłużej-Być-Młodym jako wartość autonomiczna staje się samodzielnym czynnikiem przyspieszenia cywilizacyjnego poprzez stymulację określonych procesów alokacyjnych.

Drugie z tych oczekiwań jest efektem rosnącej wartości naszego czasu doczesnego. Zyskuje  on na wartości w wyniku redukcji eschatologicznej spowodowanej procesem sekularyzacji (rys historyczny od wieku XI do XIX przedstawiony w rozdziale) i w wyniku eksplozji naukowej datującej się od czasów nowożytnych. Sekularyzacja ucina z naszego życia „kontynuację transcendentną” a eksplozja naukowa radykalnie pomniejsza pozycję człowieka we Wszechświecie. Degradacja w hierarchii bytów i brak perspektywy życia wiecznego podnosi znaczenie i wartość życia doczesnego. Przedstawiona została lista warunków, których spełnienie przekształciło stosunkowo niedawno ten wzrost wartości w powszechnie i coraz silniej artykułowane oczekiwanie by Dłużej-Być-W-Ogóle.

Dłużej-Być-W-Ogóle, podobnie jak Dłużej-Być-Młodym, staje się wartością autoteliczną stymulującą bardzo znamienne procesy alokacji, opisane dalej w rozdziale IV.

Slajdy

Kliknięcie na miniaturkę powiększa slajd, aby go można obejrzeć. Najechanie kursorem na powiększony slajd po jego prawej stronie pokazuje strzałkę w prawo. Kliknięcie na tę strzałkę przenosi na następną stronę. Najechanie kursorem na powiększony slajd po jego lewej stronie pokazuje strzałkę w lewo. Kliknięcie na tę strzałkę przenosi na poprzednią stronę.